জীৱ-জন্তুৰ পৰা
মানুহলৈ সংক্ৰমিত হ’ব পৰা ৰোগৰ বিষয়ে সজাগতা সৃষ্টিৰ বাবে প্ৰতি বছৰে ৬ জুলাইত
বিশ্ব জুন’চিছ দিৱস পালন কৰা হয়। বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ প্ৰাণীজগতৰে পৰিপূর্ণ উত্তৰ-পূব
ভাৰতৰ আমাৰ ৰাজ্য অসমৰ প্ৰেক্ষাপটত জুন’টিক ৰোগৰ বিষয়টো বিশেষভাৱে প্ৰাসংগিক।
অসমৰ চহকী জৈৱ বৈচিত্ৰ্যৰ অন্তর্গত নদ-নদী, জলাশয়, অৰণ্য ইত্যাদি বিভিন্ন
বন্যপ্ৰাণী প্ৰজাতিৰ বাসস্থান। এই জৈৱ বৈচিত্ৰ্যই জুনোটিক ৰোগ সংক্ৰমণৰ আশংকা আনে,
কিয়নো মানুহে চিকাৰ, খেতি, বনাঞ্চল ধ্বংসৰ দৰে কামৰ জৰিয়তে বিভিন্ন বন্যপ্ৰাণীৰ
সংস্পৰ্শলৈ আহে।
অসমত দেখা পোৱা
জুনটিক ৰোগসমূহৰ অন্যতম হৈছে জাপানীজ এনকেফেলাইটিছ, এভিয়ান ইনফ্লুৱেঞ্জা,
লেপ্ট’স্পাইৰ’ছিছ, জলাতঙ্ক ইত্যাদি।
জাপানীজ
এনকেফেলাইটিছ: বিশেষকৈ বাৰিষা কালত মহৰ দ্বাৰা হোৱা ভাইৰাছজনিত
ৰোগ। ইয়াৰ ফলত মগজুৰ প্ৰদাহ হৈ মৃত্যুমুখত পৰিব পাৰে।
এভিয়ান
ইনফ্লুৱেঞ্জা: হাঁহ-কুকুৰা পামত সময়ে সময়ে বাৰ্ড ফ্লুৰ
প্ৰাদুৰ্ভাৱ দেখা যায়। ইয়াৰ ফলত আক্ৰান্ত চৰাইৰ সংস্পৰ্শলৈ অহা মানুহলৈ সংক্ৰমণৰ
আশংকা থাকে।
লেপ্ট’স্পাইৰ’ছিছ: এই
বেক্টেৰিয়াজনিত ৰোগ আক্ৰান্ত প্ৰাণী, যেনে ৰোডেন্টৰ প্ৰস্ৰাৱৰ দ্বাৰা দূষিত পানী
বা মাটিৰ সংস্পৰ্শলৈ আহি মানুহলৈ সংক্ৰমিত হ’ব পাৰে।
জলাতঙ্ক
ৰোগঃ
প্ৰধানকৈ কুকুৰ আদি আক্ৰান্ত জন্তুৰ কামোৰৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত হোৱা এক মাৰাত্মক
ভাইৰাছজনিত ৰোগ।
জুন’টিক ৰোগে
সৃষ্টি কৰা প্ৰত্যাহ্বানসমূহ মোকাবিলা কৰিবলৈ সজাগতা বৃদ্ধি, কাৰ্যকৰী প্ৰতিৰোধ
আৰু নিয়ন্ত্ৰণ ব্যৱস্থা বিভিন্ন পর্যায়ত ৰূপায়ণ কৰি জুন’টিক ৰোগৰ লগত জড়িত
বিপদসমূহ লাঘৱ কৰি ইয়াৰ বৈচিত্ৰময় বন্যপ্ৰাণীৰ স্বাস্থ্য সুৰক্ষিত কৰিব পাৰে।
এইসমূহৰ ভিতৰত জনসজাগতা অভিযান, ৰোগ নিৰীক্ষণ আৰু নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ পশু চিকিৎসা
আৰু জনস্বাস্থ্যৰ আন্তঃগাঁথনি শক্তিশালী কৰা,
সংহত কৌশল প্ৰস্তুত কৰিবলৈ স্বাস্থ্য বিষয়া, পশু চিকিৎসক, আৰু
পৰিৱেশবিদসকলৰ মাজত সহযোগিতা স্থাপন, বন্যপ্ৰাণীৰ বাসস্থান সুৰক্ষিত আৰু
মানুহ-বন্যপ্ৰাণীৰ সংঘাত হ্ৰাস কৰাৰ বাবে প্ৰচেষ্টা কৰা ইত্যাদিয়ে প্রধান।
পশু চিকিৎসকে এজনে
পশুৰ স্বাস্থ্য, ৰোগ নিৰীক্ষণ, আৰু প্ৰতিৰোধৰ বাবে ব্যৱস্থা গ্রহণ কৰি জুন’টিক ৰোগ
প্রতিৰোধ কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। তেওঁলোকে নিম্নোক্ত উপায় সমূহৰে
জুনোটিক ৰোগ নিয়ন্ত্ৰণ আৰু প্ৰতিৰোধত অৰিহণা যোগায়:
ৰোগ
নিৰীক্ষণ: পশু চিকিৎসক এজনে জীৱ-জন্তুৰ অস্বাভাৱিকতা নিৰীক্ষণ
কৰি জুনোটিক ৰোগৰ প্রাদুর্ভাব বা বিস্তাৰৰ খবৰ জানিব পাৰে।
শিক্ষা
আৰু সজাগতা: পোহনীয়া জীৱ-জন্তুৰ গৰাকী, পশুপালক আৰু সাধাৰণ
জনতাৰ মাজত জুনোটিক ৰোগৰ আশংকা, পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা, টিকাকৰণ আৰু অন্যান্য
প্ৰতিৰোধমূলক ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে সজাগতা সৃষ্টি কৰা।
টিকাকৰণ
আৰু ৰোগ নিয়ন্ত্ৰণঃ জলাতংক, লেপ্ট’স্পাইৰ’ছিছ, এভিয়ান ইনফ্লুৱেঞ্জা আদি
জুনোটিক ৰোগ প্ৰতিৰোধৰ বাবে জীৱ-জন্তুক ভেকচিন প্ৰদান কৰা।
পৰীক্ষাগাৰৰ
সেৱাসমূহঃ পশু চিকিৎসক এজনে পৰীক্ষাগাৰত জীৱ-জন্তুৰ জুন’টিক ৰোগ
সৃষ্টিকাৰী জীৱাণু চিনাক্ত কৰিবলৈ সহায় কৰে।
পশুস্বাস্থ্য
ব্যৱস্থাপনাঃ পশু চিকিৎসক এজনে জুনোটিক ৰোগকাৰক জীৱাণুৰ প্ৰৱেশ
আৰু বিস্তাৰ ৰোধৰ বাবে জৈৱ সুৰক্ষা ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে পৰামৰ্শ দিব পাৰে।
গৱেষণা: জুনোটিক ৰোগৰ
সংক্ৰমণৰ গতিশীলতা, সংবেদনশীলতা আৰু নিয়ন্ত্ৰণৰ ব্যৱস্থা ভালদৰে বুজিবলৈ পশু
চিকিৎসকে গৱেষণাত লিপ্ত হয়।
সহযোগিতাঃ জনস্বাস্থ্য
অধিকাৰিক, বিজ্ঞানী আৰু বন্যপ্ৰাণী বিশেষজ্ঞৰ সৈতে সহযোগিতা কৰি জুনোটিক ৰোগ
প্ৰতিৰোধ আৰু নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে সংহত কৌশল প্ৰস্তুত কৰা।
নীতি
প্ৰস্তুত কৰণ: পশু চিকিৎসকে স্থানীয়, ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু
আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত জুনোটিক ৰোগ নিয়ন্ত্ৰণৰ লক্ষ্যৰে নীতি আৰু নিয়ম
প্ৰস্তুত কৰাত অৰিহণা যোগাব পাৰে।
এজন সাধাৰণ নাগৰিকেও জুন’টিক ৰোগ প্রতিৰোধ কৰাত
সহায় কৰিব পাৰেঃ
সাধাৰণ নাগৰিক এজনে
ৰোগ সংক্ৰমণৰ আশংকা হ্ৰাস কৰাৰ বাবে সক্ৰিয় ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰি জুনোটিক ৰোগ ৰোধ
কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিব পাৰে। জুনোটিক ৰোগ প্ৰতিৰোধ আৰু নিয়ন্ত্ৰণত
এজন সাধাৰণ নাগৰিকে গ্রহণ কৰিব পৰা কিছুমান উপায় এনে ধৰণৰ হব পাৰে:
·
জুন’টিক ৰোগ, ইয়াৰ সংক্ৰমণৰ পথ আৰু নিজকে তথা
পৰিয়ালক সুৰক্ষা দিবলৈ প্ৰতিৰোধমূলক ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে জানি লোৱো।
·
জীৱ-জন্তু, পশুৰ আৱৰ্জনাৰ সংস্পর্শত আহিলে, বজাৰলৈ
যোৱাৰ পিছত সঘনাই চাবোন আৰু পানীৰে হাত ধোৱা। ৰোগ সৃষ্টিকাৰী জীৱাণুৰ স্থানান্তৰ
ৰোধ কৰিবলৈ মুখ, চকু, মুখ আদি নোধোৱা হাতেৰে স্পৰ্শ কৰাৰ পৰা বিৰত থাকা।
·
পোহনীয়া জন্তুবোৰৰ টিকাকৰণ কৰাটো নিশ্চিত কৰা,
বিশেষকৈ জলাতংকৰ দৰে ৰোগৰ যিবোৰ মানুহলৈ সংক্ৰমিত হ’ব পাৰে।
·
পৰামৰ্শ মতে টিকাকৰণৰ সময়সূচী অনুসৰণ কৰক আৰু
পোহনীয়া জীৱ-জন্তুৰ প্ৰতিৰোধমূলক নিৰ্দেশনাৰ বাবে পশু চিকিৎসকৰ পৰা পৰামৰ্শ লোৱা।
·
পানীৰ উৎস আৰু মাটিৰ দূষণ ৰোধ কৰিবলৈ পশু-পক্ষীৰ
আৱৰ্জনা অনাময় ব্যৱস্থাৰে পেলোৱা। পৰিষ্কাৰ কৰাৰ সময়ত গ্ল’ভছ আৰু উপযুক্ত
সুৰক্ষা সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰা।
·
বন্যপ্ৰাণীৰ সংস্পৰ্শ এৰাই চলা। পথত ঘুৰি-ফুৰা
আচিনাকি জীৱ-জন্তুকে ধৰি বন্যপ্ৰাণীৰ কাষ চাপোতে সাবধান হোৱা। শিশুক বন্যপ্ৰাণীৰ
স্পৰ্শৰ পৰা বিৰত ৰখা।
·
সম্ভাৱ্য ৰোগ সৃষ্টিকাৰী জীৱাণু নাশৰ বাবে মাংস আৰু
কণী খোৱাৰ আগতে ভালদৰে ৰন্ধা। গাখীৰ আৰু দুগ্ধজাত সামগ্ৰীকে ধৰি কেঁচা বা কমকৈ
সিজোৱা পশুজাত সামগ্ৰী সেৱন নকৰা, য’ত ক্ষতিকাৰক বেক্টেৰিয়া বা পৰজীৱী থাকিব
পাৰে।
·
বন্যপ্ৰাণী সংৰক্ষণৰ প্ৰচেষ্টাত সহায় কৰা,
মানুহ-বন্যপ্ৰাণীৰ সংঘাত আৰু ৰোগ সংক্ৰমণ হ্ৰাস কৰা, জৈৱ বৈচিত্ৰ্য আৰু বন্যপ্ৰাণীৰ
বাসস্থান সুৰক্ষিত কৰাৰ বাবে কাম কৰা সংস্থাসমূহক সহায় কৰা।
·
যদি সন্দেহ কৰে যে কোনো প্ৰাণী জুনোটিক ৰোগত আক্ৰান্ত
হ’ব পাৰে, তেন্তে উপযুক্ত ব্যৱস্থাৰ বাবে স্থানীয় স্বাস্থ্য কৰ্তৃপক্ষ বা পশু
চিকিৎসকক জনোৱা।
·
সজাগতা বৃদ্ধি আৰু প্ৰতিৰোধমূলক ব্যৱস্থাৰ প্ৰসাৰৰ
বাবে সকলোৰে সৈতে সঠিক তথ্যৰ আদান-প্রদান কৰা।
সামৰণিত ক’ব পাৰি
যে পশু চিকিৎসকসকলে ৰোগ নিৰীক্ষণ, শিক্ষা, টিকাকৰণ, নিদান, গৱেষণাৰ জৰিয়তে তথা
অন্যান্য স্বাস্থ্যকর্মী সকলৰ সহযোগিতাত জুন’টিক ৰোগসমূহ ৰোধ কৰাত অপৰিহাৰ্য
ভূমিকা পালন কৰি আহিছে। জুন’টিক ৰোগৰ কাৰক জীৱাণুৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হোৱা বিপদৰ পৰা
পশু আৰু মানুহৰ স্বাস্থ্য উভয়ৰে সুৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ ভূমিকা অমূল্য।
Comments
Post a Comment