নিশ্বাস (অসমীয়া ব্লগ)

  “ চাৰ কি হ ' ল , পেট বেয়া নেকি ?” পিছে পিছে চাইকেল চলাই আহি থকা গ্ৰামসেৱক দত্তই চিঞৰিলে। “ অ ' দত্ত , কি খবৰহে। বহুদিন দেখা নাই ” মোৰ লগত আহি থকা শইকীয়াদাই হাঁহি এটা মাৰি সুধিলে। “ চাৰ , সোনকালে ঘৰলৈ যাওঁক। মানুহবোৰে পিছফালৰ পৰা দেখি আছে। যাওঁতে ফাৰ্মাচীৰ পৰা ঔষধো লৈ যাবলৈ নাপাহৰিব। ” “ কি কয় হে দত্ত। মোৰ একো হোৱা নাই নহয়। কি আবোল তাবোল বকি আছে আপুনি। আৰু কি ক ' লে আপুনি , মোক পিছফালৰ পৰা দেখি আছে। কি দেখি আছেনো ?” দত্ত আচৰিত হৈ আকৌ ক ' লে “ কি কয় চাৰ আপুনি ? ইমানেই গম নাপায়নে ? তাৰ মানে আপোনাক ভালকৈয়ে ধৰিছে। ফাগুন মাহটো বৰ বেয়া। এই বিষাণু , জীৱাণু বোৰ বতাহত উৰি ফুৰে। কেতিয়া ধৰে , কেতিয়া দেহৰ পৰা ওলাই যায় ততেই ধৰিব নোৱাৰি। ” শইকীয়াদাৰ এইবাৰ দত্তৰ ওপৰত খং উঠিল- “ কিনো পাগলৰ প্ৰলাপ গাই আছেহে আপুনি! কিনো ওলাই যায়। ” ওচৰে পাজৰে কেইবাজনো মানুহ আছিল। দত্তই চাইকেলখন ঠিয় কৰাই শইকীয়াদাক কাণে কাণে ক ' লে “ চাৰ আপোনাৰ পেন্টেৰে বৈ গৈছে। হালধীয়া-হালধীয়া , বিজলুৱা-বিজলুৱা একেবাৰে স্পষ্ট হৈ দেখা দিছে। সোনকালে ঘৰলৈ যাওঁক। ভালকৈ চাবোনেৰে ধুই মেলি পেন্টটো সলাওকগৈ। ” “ কৃষ্ণ