নিশ্বাস (অসমীয়া ব্লগ)

বৰাক উপত্যকাত কৰ্মৰত দিনবোৰৰ কথা । বাৰিষাৰ সময়ত ঘৰত অহা - যোৱা কৰোতে কি যে দুৰ্গতি হৈছিল ! তেনে সময়ৰ কথা লিখিবলৈ ওলাইছো । সেইবাৰ প্ৰৱল বৰষুন আৰু বছৰৰ তৃতীয়টো বানে যথেষ্ট কষ্ট দিছিল । ইফালে দুৰ্গা পূজালৈও বেছিদিন নাই । যদিও পূজা - পাতালৰ লগত অলপো জড়িত নহওঁ তথাপিও ভাল লাগে । সকলোৰে বন্ধ হোৱাৰ বাবে দূৰ - দূৰণিৰ পৰা লগৰ প্ৰায় আটাইবোৰেই ঘৰলৈ আহে । আটাইবোৰেই লগ হওঁ তিনিআলি বা চাৰিআলিটোত । দিনত অথবা ৰাতি বুলি কথা নাই । তেতিয়া ডঙুৱাৰ জীৱন কটাই আছিলোঁ । সেয়ে বেছি চিন্তা ভাৱনাও নাই । কৰ্মস্থলীৰ এলেকাত আমিও যথেষ্ট কষ্ট কৰিছিলোঁ । সঁচাকৈয়ে মানুহ , জীৱ - জন্তুবোৰৰ বৰ আলৈ আথানি হৈছিল । দুৰ্যোগ প্ৰশমনৰ বাবে যিমান পাৰি বিভাগৰ ফালৰ পৰা চেষ্টা কৰা হৈছিল । কিন্তু মনে মনে দুৰ্গা পূজাত ঘৰলৈ যাবলৈ নোপোৱাৰ শংকা এটা থকাত বেয়াও লাগিছিল । পিছলৈ অৱশ্যে বতৰ ফৰকাল হোৱাত ততাতৈয়াকৈ যাৱতীয় কাম - কাজবোৰ সামৰি ঘৰলৈ ৰাওনা হৈছিলো । কিন্তু বিধিৰ বিপাক । নৈশ বাছত আহি যেতিয়া মেঘালয়ৰ সোনাপু...