নিশ্বাস (অসমীয়া ব্লগ)

কবিতা , দেউ আৰু প্রাচীৰ পত্রিকা::ছাত্রাবাসৰ এডোখৰ (৩) :দিগন্ত যাদৱ শৰ্মা “ বোলো দেউ , কলৈ যায় …” “ দেউ ইমান বেগা-বেগিকে কোনফালে …” “ অ ’ দেউ , ডাঙৰবিধে ধৰিলে যেন পাইছোঁ …” “ বোলো দেউ মাটি চুই যাওঁক , মাটি চুই যাওঁক …” খৰধৰকৈ অসময়ত বিপুল শর্মাক ছাত্রাবাসলৈ যোৱা দেখি আমি সকলোৱে আচৰিত হৈ চিঞৰিবলৈ ধৰিলোঁ । আমি গোটেইকেইটা মানে দহ বাৰজন মানটো হ ’ মেই । দেউকনৰ দোকানত , কেইজনমান বেঞ্চ খনত বহি আৰু বাকীকেইজন থিয় হৈ আছিলোঁ । এনে সময়ত বিপুল ৰুমলৈ যোৱা বিধৰ নহয় আৰু সি এইমাত্ৰ আহিছিলহে । আমি দুজনমানে বিপুলক ডাঙৰ বিধে ধৰিল যেনহে পাইছিলোঁ । বিপুলৰ আকৌ ধর্ম-কর্মৰ প্রতি বেছ ৰাপ । আঙুঠি পিন্ধিবলৈও যেন হাতত আঙুলিৰ অভাব । গা-পা ধুই তিতা গামোছাখন পিন্ধি ধূপ এডাল হ ’ লেওঁ ৰাতিপুৱাৰ ভাগত জ্বলাবই । সেয়ে বিপুলক সকলোৱে ‘ দেউ ’ নাম দিছে । অতীজৰেপৰা ইমানদিনে একেখন ঘৰৰ নিচিনাকৈ থকা আমাৰ বিভিন্ন জাতি জনগোষ্ঠীবোৰ ভাগ ভাগ হ ’ বলৈ আগবঢ়াত ধেমালিতে আমাৰ দুজনমানেও ক ’ লে যে “ আমাকো বামুণলেণ্ড লাগিব । ” লগে লগে সংগঠন আৰু সচিব প্রধানৰ নাম প্রস্তাব কৰা হৈয়েই গ ’ ল । মোৰ গাত ব্রাহ্মণৰ ...