নিশ্বাস (অসমীয়া ব্লগ)

কিছুমান ভাল লগা ঘটনা বা অনুষ্ঠানত নভবাকৈয়ে জড়িত হোৱা যায় । তাকো ওতপ্ৰোতভাৱে । জীৱনটোৰ বাকি থকা সময়বোৰৰ বাবে সাঁচি ৰাখিবলগীয়া এক মিঠা অনুভৱৰ এটা অনুষ্ঠান । সঁচাকৈয়ে ত্ৰিশ বছৰ বৰ দীঘলীয়া সময় । সম্পূৰ্ণ তিনিটা দশক । সময়বোৰ কেনেকৈ যে পাৰ হয় । লেখাটোৰ আৰম্ভণিতেই কিবা খেলিমেলি সৃষ্টি নাই কৰা নে? নকৰিবই বা কিয়? এক ত্ৰিশ বছৰৰ পৰিক্ৰমা । এই ত্ৰিশ বছৰত পৃথিৱীখনত কিমান যে পৰিৱৰ্তন ঘটিল । নিশ্চয় এই সময়চোৱাত আমাৰ বহুতৰে মনবোৰৰো পৰিৱৰ্তন হৈছে । কিন্তু যোৱা ১১ এপ্ৰিল' ২০১৫ৰ এক অনুষ্ঠানত তেনে এক আভাস পোৱা নগল । অৰ্থাৎ আমি একে আছো । সলনি হোৱা নাই । ত্ৰিশ বছৰত মাথো আমাৰ শৰীৰৰ অবয়ৱবোৰৰহে কিছু সলনি হৈছে । কাৰোবাৰ কপালৰ সম্প্ৰসাৰণ হৈছে । উদৰৰ আয়তন বঢ়াৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত কোনোবাই নিজৰ পাদযুগলত দৃষ্টিৰ বাবে হাওলি পৰিবলগীয়া হৈছে । কোনোবাজনে আকৌ চাহৰ পিয়লাটোত চেনী দিয়া আছেনে অনুসন্ধান কৰিবলগীয়া হৈছে । ভাত খাবলৈ লৈ- “মই মাংস খাবলৈ বাদ দিলোঁ, মাছে দিয়া!” _কবলগীয়া হৈছে । কোনো এজনৰ শৰীৰৰ আয়তন হয়তো অৰ্ধাংশ হৈ গৈছে । এই সকলোবোৰ মন ভাল লগা কথাৰ বাবে বহুতৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা জনাবলৈ মন গৈছে ।