নিশ্বাস (অসমীয়া ব্লগ)

: অই এইপিনে আহ। আমাৰ লগত খেল। : দাদা , মই কোনোদিনে ভলীবল খেলা নাই। : একো নহয় , পাৰিবি। লগত আমি আছো নহয়! হৈ গ ’ ল আমাৰ ‘ টিম ’ । খেল আৰম্ভ কৰ। মুনিনদাই কোনো কথা ক ’ বলৈ সুযোগে নিদিলে। ক্ৰিকেট , ফুটবল , টেব ’ ল টেনিচ এইবোৰ খেলি পাইছো। কিন্ত ভলীবলহে খেলিবলৈ নহ ’ ল। দেখোতে দেখিছো বহুবাৰ। সমস্যা হ ’ ল ছাত্ৰাবাসলৈ অহা দহ-পোন্ধৰ দিনমান হৈছেহে। ‘ ৰেগিং ’ বোলা বস্তুটো তেনেকৈ নাই যদিও ‘ কিবা ’ এটা ভয় ভয় লাগি আছিল। ‘ ৰেগিং ’ ৰ কথা আন কিছুমানৰ মুখত শুনি থাকো। প্ৰথমদিনা যে অট ’ ৰিক্সাৰ পৰা নামিয়েই ট্ৰাঙ্কটো মুৰত লৈ ছাত্ৰাবাসত প্ৰৱেশ কৰিব লাগিছিল। প্ৰৱেশ কৰোতে এপাহ গোলাপ দিছিল। কিন্তু দুহাতেৰে ট্ৰাঙ্কটো ধৰি ৰখাত দাদা এজনে মুখত সোমোৱাই দিছিল। আমিও গোলাপৰ ঠাৰিদালত দাঁতেৰে কামুৰি ধৰিছিলোঁ। ওপৰৰ বেলকনিৰ পৰা দাদাসকলে চিৎকাৰ কৰিছিল। সেইবোৰ কথা মনত পৰিল। বন্ধৰ দিন হোৱাৰ বাবে ৰাতিপুৱাৰ ভাগতে খেল আৰম্ভ হৈছিল। খেলত ভুল কৰিলেও নিশ্চিতভাবে গালি খাব লাগিব। ইফালে জীৱনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভলীবল খেলত অংশগ্ৰহণ কৰিছোঁ! দুবাৰমান মোৰ ফালেও বল আহিল। নাই হাত লগাবই নোৱাৰিলোঁ। দুজনমানৰ পৰা ভৰ্ত্সনা , টিটকাৰি

কৃষ্ণদুলালৰ দুখ  হাঁহজাকৰ মাজৰ পৰা হঠাতে এটা কেনেকৈ নোহোৱা হ ' ল ? কথাটো আমাৰ অলপো বোধগম্য নহ ' ল । চকুৰ সন্মুখতে থকা মুঠ চাৰিটা হাঁহৰ পৰা তিনিটা কেনেকৈ হ ' ল ? লুকাই থাকিবলৈ অথবা ক ’ ৰবাত সোমাই থাকিবলৈ তেনেকুৱা জঙ্ঘল , খাল - বিল , ঘৰ একোৱেই নাই ওচৰে - পাজঁৰে । হাঁহৰ জাকটো আকৌ বাবুলহঁতৰ । আমি পাঁচ জনে ইজনে সিজনৰ লগত আলোচনা কৰিলো । কিন্তু কৃষ্ণদুলালে মুখেৰে একো মাতা নাই । সি দুখ পালে নেকি ? অলপ আগতে সি পথৰ ওপৰতে লুটি খাই পৰিছিল । ফাকুৱাৰ দিন । হয়তো স্ফুৰ্তিপানীৰ কবলতো পৰিব পাৰে । “ অই কৃষ্ণদুলাল , দুখ পালি নেকি ?” শিশিৰে সুধিলে । “ চাচোন চা ইয়াৰ পেটটো কেনেকৈ কপি কপি ফুলি গৈছে । হাতদুখনো দেখোন চাৰ্টৰ ভিতৰত । কৃষ্ণদুলাল তই ঠিকেই আছনে ? ব ’ ল ব ’ ল ঘৰলৈকে লৈ যাও ঁ ইয়াক ” _ বিতুলে হুলস্থুল লগালে । কৃষ্ণদুলালে একো নমতা দেখি আৰু পেটতো উখহি অহাত ভয় খাই আমি গোটেইকেইজনে তাক লৈ তাৰ ঘৰ পোৱালো ঁ গৈ । কৃষ্ণদুলালৰ মাতবোল নাই । গোটেইকেইজনকে দেখি কৃষ্ণদুলালৰ